Из вступления: начало августа 1920 года. Советские войска Западного фронта, переправившись через реку Буг, продвигаются к Варшаве. На юге противник перешел реку Збруч, ворвавшись в Восточную Малую Польшу. Только в районе Бродов идут успешные бои с Конной армией Буденного, что приводит к значительному расходованию ее сил и восстановлению доселе неудержимого темпа наступления.

В ситуации — настолько критической, что она казалась почти безнадежной, — Верховный главнокомандующий принял великое и смелое решение совершить наступательный поворот. Перенеся бремя решительных действий на войска Тухачевского, он решил ради необходимой здесь победы ослабить южные армии, которые должны были пока оставаться в обороне.

Операции 7-й стрелковой дивизии против 12-й советской армии на фронте, который ранее занимала вся потрепанная 3-я армия, — это не только славная страница в истории дивизии. Бои на реке Буг против противника, который, несомненно, был намного сильнее и пытался в последний период своих операций спасти отчаянное положение Советов на севере с помощью энергичного наступления Конной армии Буденного в направлении Люблина, исключительно подходят для изучения этой вечно актуальной польской проблемы: обороны широких фронтов слабыми силами.

ZE WSTĘPU: Początek sierpnia 1920 roku.

Armje sowieckie frontu zachodniego, przekroczywszy Bug, zdążają ku Warszawie. Na południu nieprzyjaciel sforsował Zbrucz, wdzierając się do Małopolski Wschodniej. Jedynie w rejonie Brodów rozgrywają się pomyślne walki z Konną Armją Budiennego, doprowadzające do znacznego zużycia jej sił i osadzające niepowstrzymany dotychczas impet ofensywny.

W tem położeniu tak krytycznem, że zdawało się prawie beznadziejnem, Wódz Naczelny powziął wielką i śmiałą decyzję zwrotu zaczepnego. Przenosząc ciężar działań rozstrzygających przeciwko siłom Tuchaczewskiego, decyduje się na rzecz koniecznego tu zwycięstwa, osłabić do minimum armje południowe, które mają narazie zachować postawę obronną.

Operacje 7 Dywizji Piechoty przeciwko 12 Armji sowieckiej na froncie, który przedtem zajmowała cała bitna 3 Armja, są nietylko chlubną kartą historji tej dywizji. Walki nad Bugiem z nieprzyjacielem, niezaprzeczenie o wiele silniejszym, próbującym w ostatnim okresie swych działań ratować rozpaczliwą sytuację sowietów na północy przez energiczne uderzenie dotąd niezwalczoną Konną Armją Budiennego w kierunku na Lublin, nadają się wyjątkowo jako studjum tego zawsze aktualnego zagadnienia polskiego: obrony szerokich frontów słabemi siłami.